That's why I'm easy

I thought this new semester is going to be "easy as Monday morning", with me taking leave last academic year, which means no teaching for a long time, on line or not. But then I got messages from a new batch of undergrad semanticists welcoming me back from my sabbatical year. My God always has creative ways of cheering me up!

คำไว้อาลัย

วันนี้ฟังเทศนาหัวข้อ ทำเพื่อแม่ เลยนึกถึงสิ่งนี้ 

 28 ธันวาคม 2019 

 ขอบคุณที่ได้มีโอกาสที่จะกล่าวถึงแม่ในวันนี้ 

แม่เป็นแม่ เป็น single mom มาก่อนที่จะมีวลีนี้ใช้กันอย่างแพร่หลาย 

แม่เป็นครู ตลอดชีวิตการทำงาน มีได้เครื่องราชอิสริยาภรณ์ พยายามไปหาข้อมูลจากกรมสามัญศึกษาที่โรงเรียนของแม่สังกัดอยู่ เขาบอกว่าไม่ได้มีการบันทึกไว้ แต่สิ่งเหล่านี้พระคัมภีร์เรียกว่าเป็น “หยากเหยื่อ” ไม่ได้มีความสำคัญอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับการที่แม่ได้รู้จักพระเจ้า 

แม่เป็นผู้เชื่อ ที่มั่นใจในการทรงสถิตของพระเจ้า แม้อาจจะไม่ได้อ่านพระคัมภีร์มากเท่าใครหลายคน แต่ตอนที่แม่ป่วยและต้องอยู่ที่บ้านคนเดียวตอนกลางวัน แม่จะบอกว่า ไม่ต้องห่วงนะ พระเจ้าอยู่ด้วย แม่อธิษฐานตลอด 

แม่เป็นยาย คิดว่านี่เป็นบทบาทที่แม่อาจจะชอบที่สุด จนเรียกตัวเองว่ายายกับทุกคน 

บางคนในที่นี้เคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้วและรู้ว่ามดไม่ชอบ 

ก็แค่เรียกตัวเองว่า “แม่” กับลูก มันยากตรงไหน 

และจริง ๆ ก็มีอีกหลายอย่างที่แม่ทำและมดไม่ชอบ เช่น 

ไม่รับโทรศัพท์และไม่เคยโทรหา Missed call เป็น 10 ครั้ง ก็ไม่โทรกลับ 

ไม่ขอความช่วยเหลือจากลูก บอกว่าเกรงใจ 

แต่ขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เพื่อนบ้าน พี่น้องที่โบสถ์ 

สิ่งเหล่านี้เข้าใจยาก มดไม่เข้าใจ 

แต่วันหนึ่ง ก็มาถึงจุดที่ตระหนักว่า ไม่ต้องเข้าใจ แต่ยอมรับ 

คือยอมที่พระเจ้าให้มีแม่อย่างนี้ 

ซึ่งไม่ใช่ไม่ดี แต่เป็นพระพร 

ขอแบ่งปัน 2 สิ่งที่แม่สอนมด 

สิ่งแรกคือการเสียสละ 

หลาย ๆ คนจะรู้ว่ามดชอบแมว มีแมว 6 ตัวที่บ้าน 

จริง ๆ ตั้งแต่เด็ก ๆ บ้านเราจะมีแมวมาตลอด 

แต่เพิ่งจะมารู้ภายใน 10 ปีมานี้เองว่า 

แม่ไม่ชอบความรู้สึกเวลาที่แมวมาคลอเคลีย 

เคล้าแข้งเคล้าขา มันไม่ได้น่าเอ็นดูสำหรับแม่ 

แต่แม่ก็เสียสละ เพราะลูกชอบ 

สิ่งที่สองคือ แม่สอนว่า อย่าอยากได้อะไรจากคนอื่น แล้วจะสบายใจ 

อะไรที่ว่านี้ไม่ใช่แค่สิ่งของหรือเงินทอง 

อาจเป็นสิ่งที่เป็นนามธรรม ข้อมูล ข่าวสาร ความรัก 

ถ้าใครรู้อะไร แล้วเขาไม่บอกเรา ก็แปลว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่เราต้องรู้ 

ถ้าใครไม่รักเรา ก็ไม่เป็นไร 

พระเจ้ายังไม่บังคับให้ใครรักพระองค์เลย 

อาจจะฟังดูเหมือนอกหัก แต่จริง ๆ ประยุกต์ได้กับความรักทุกรูปแบบ 

แล้วการที่แม่ไม่โทรศัพท์มาหา ไม่ขอความช่วยเหลือจากมด ก็ไม่เป็นไร 

เพราะพระเจ้าจัดเตรียมคุณย่าของหลานให้โทรมาบอกมดว่า แม่ผอมมาก 

เมื่อพาแม่ไปหาหมอไม่กี่ครั้ง ก็ได้รู้ว่า มีน้ำในปอดข้างซ้าย 

เป็นของเหลวซึ่งเนื้อร้ายที่เยื่อหุ้มปอดผลิตออกมา 

 มดได้คุยกับแม่ก่อนจะรู้สิ่งนี้ว่า ไม่ว่าจะเป็นอะไร พระเจ้าก็รักษานะ 

วันแรกที่หมอบอกว่าพบเนื้อร้าย หมอพูดว่าไม่หายนะคะ 

มดกับแม่คุยกันใหม่ว่า ไม่ว่าจะอย่างไร พระเจ้าก็ดูแลนะ 

จริง ๆ พูดได้เต็มปากว่า การที่แม่ป่วยเป็นพระพรหรือพระพรที่ซ่อนอยู่ 

พระเจ้าให้โอกาสได้ใช้เวลากับแม่ ได้ทำสิ่งที่ลูกควรทำ 

แม่ไม่ต้องโทรมา แต่ได้คุยกัน เพราะแม่มาอยู่ที่บ้าน 

แม่ไม่ต้องขอความช่วยเหลือ แต่ลูกได้พาไปหาหมอ 

แม่ไม่ต้องเรียกตัวเองว่าแม่ แต่มดก็เป็นลูกแม่ 

สิ่งหนึ่งที่แม่ชอบทำคือการประกาศ การบอกเรื่องราวของพระเจ้ากับผู้ที่ยังไม่รู้จักพระองค์ 

ขอบคุณพระเจ้าที่ในวาระสุดท้าย ก่อนที่ร่างของแม่จะกลับไปเป็นผงคลีดิน 

แม่ก็ยังได้ประกาศบอกบางคนในที่นี้ที่อาจจะยังไม่รู้จักพระเจ้า ให้ได้ยินเรื่องราวของพระองค์ 

สำหรับใครที่อยากจะพบแม่อีก จะเรียกว่าชาติหน้าหรืออะไรก็ตาม 

ทางเดียวคือจะต้องติดตามพระเยซู 

ถ้าสนใจข้อมูลเพิ่ม มั่นใจว่าผู้เชื่อทุกคนในที่นี้ยินดีจะแบ่งปันเรื่องนี้ 

ถามใครก็ได้ 

สำหรับผู้ที่อาจจะไม่ได้รู้จักแม่เป็นการส่วนตัว และยังไม่รู้จักพระเจ้า 

และโดยเฉพาะ ถ้ายังมีแม่อยู่ ก็อยากจะแนะนำให้ท่านและแม่ของท่านรู้จักพระเจ้าเช่นกัน 

คือเมื่อแม่จากไป ก็มั่นใจมากว่าไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว หายใจสะดวกแล้ว 

แต่มันก็ยังรู้สึกแปลก ๆ 

จะบอกความลับให้ว่า 

เวลาอยู่บ้าน ถ้าไม่ได้ทำอะไร ก็จะร้องเพลงนมัสการ ไม่ใช่แค่ในใจ แต่ออกเสียงดัง ๆ ด้วย 

ย้ำอีกครั้ง ถ้าสนใจข้อมูลเพิ่ม ถามใครก็ได้ 

สุดท้ายนี้ ขอขอบพระคุณพระเจ้าอีกครั้งสำหรับแม่ และขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านค่ะ

Matthew 11:28

Come to me, all you who are weary and burdened,
and I will give you rest.

7%

Got it from P' Mom. Would it be okay not to be among the 7%, who forward this, but just to post it here?

My top three favorites:

When it comes to chocolate, resistance is futile.
What other people think of you is none of your business.
God loves you because of who God is, not because of anything you did or didn't do.

Not quite agree with these:

It's OK to get angry with God. He can take it.

-- But better not.

Always choose life.

-- Always choose God.

---

Written By Regina Brett, 90 years old, of The Plain Dealer, Cleveland, Ohio. "To celebrate growing older, I once wrote the 45 lessons life taught me. It is the most-requested column I've ever written. My odometer rolled over to 90 in August, so here is the column once more:"

Life isn't fair, but it's still good.
When in doubt, just take the next small step.
Life is too short to waste time hating anyone.
Your job won't take care of you when you are sick. Your friends and parents will. Stay in touch.
Pay off your credit cards every month.
You don't have to win every argument. Agree to disagree.
Cry with someone. It's more healing than crying alone.
It's OK to get angry with God. He can take it.
Save for retirement starting with your first paycheck.
When it comes to chocolate, resistance is futile.
Make peace with your past so it won't screw up the present.
It's OK to let your children see you cry.
Don't compare your life to others. You have no idea what their journey is all about.
If a relationship has to be a secret, you shouldn't be in it.
Everything can change in the blink of an eye.
Take a deep breath. It calms the mind.
Get rid of anything that isn't useful, beautiful or joyful.
Whatever doesn't kill you really does make you stronger.
It's never too late to have a happy childhood. But the second one is up to you and no one else.
When it comes to going after what you love in life, don't take no for an answer.

Burn the candles, use the nice sheets, wear the fancy lingerie. Don't save it for a special occasion. Today is special.
Over prepare, then go with the flow.
Be eccentric now. Don't wait for old age to wear purple.
The most important sex organ is the brain.
No one is in charge of your happiness but you.
Frame every so-called disaster with these words 'In five years, will this matter?'
Always choose life.
Forgive everyone for everything.
What other people think of you is none of your business.
Time heals almost everything. Give time time.
However good or bad a situation is, it will change.
Don't take yourself so seriously. No one else does.
Believe in miracles.
God loves you because of who God is, not because of anything you did or didn't do.
Don't audit life. Show up and make the most of it now.
Growing old beats the alternative -- dying young.
Your children get only one childhood.
All that truly matters in the end is that you loved.
Get outside every day. Miracles are waiting everywhere.
If we all threw our problems in a pile and saw everyone else's, we'd grab ours back.
Envy is a waste of time. You already have all you need.
The best is yet to come.
No matter how you feel, get up, dress up and show up.
Yield.
Life isn't tied with a bow, but it's still a gift."


It's estimated 93% won't forward this. If you are one of the 7% who will, forward this with the title '7%'.

We were created in his image

Remember, those Christians who peeve you so much—God chose them too. For some reason, I find it much easier to show grace and acceptance toward immoral unbelievers than toward uptight, judgmental Christians. Which, of course, turns me into a different kind of uptight, judgmental Christian.
A Believer’s To-Be List: Steps to a fresh start with God by Philip Yancey http://www.christianitytoday.com/

Towards the end of class last Tuesday, we were focusing on how to treat non-believers, bearing in mind that they had and were God’s image too. I couldn’t help but remembering this quotation, which I had come across quite some time ago and couldn’t have agreed more. In my experience, it’s been much more difficult to deal with those believers who claim to have faith but don’t seem to have deeds (James 2: 14). When I was first back, with Christian ideals freshly baked from England, I found a few people at my first Thai church simply not so very loving. Believing that part of love was speaking the truth, I confronted them, surely along the line of Ephesians 4: 15 (speaking the truth in love). But I was then told to finish reading the Bible before I started to go about criticizing long-time believers. That was when I learned that Thai Christians were still Thai, and of course Thai people tend to find it hard to accept criticism, however constructive. Later on in my journey with Christ at other churches, I’ve run into long-time Thai believers who seem to be fond of causing what they call ‘new believers’ like myself to stumble (1 Corinthians 10: 32) and who will say to me, “If your love [for your neighbors] was true, you would have to be able to endure this.” Such a nasty version of 1 John 2: 10 –“Whoever loves his brother lives in the light, and there is nothing in him to make him stumble”! Apart from the quotation above, I’ve been given a lesson on how to handle those Christian leaders who can’t seem to practice what they preach in Romans 12: 3 – “For by the grace given me I say to every one of you: Do not think of yourself more highly than you ought, but rather think of yourself with sober judgment, in accordance with the measure of faith God has given you.”

Lost or Found?

เพราะว่าบุตรมนุษย์ได้มาเพื่อจะแสวงหาและช่วยผู้ที่หลงหายไปนั้นให้รอด (ลูกา 19: 10)

เมื่อความบาปมี 3 ด้านคือ
1. สถานะความเป็นคนบาปที่ทุกคนมีเนื่องจากเป็นลูกหลานของอาดัม
2. สภาพนิสัยหรือแนวโน้มที่จะทำบาป และ
3. การกระทำที่เป็นบาป
จึงไม่น่าแปลกใจที่ความรอดก็มี 3 ด้านเช่นกัน นั่นคือ
1. สถานะความเป็นคนชอบธรรมที่พระเจ้าประทานให้
2. สภาพนิสัยใหม่ที่เกิดจากการถูกเปลี่ยนแปลงภายในจากมืดเป็นสว่าง และ
3. การกระทำ ความประพฤติ หรือแนวทางการดำเนินชีวิตใหม่ที่เกิดจากกระบวนการถูกชำระให้บริสุทธิ์
อย่างไรก็ตามเป็นเรื่องน่าคิดว่าในขณะที่สถานะความเป็นคนบาปทำให้เรามีสภาพนิสัยหรือแนวโน้มที่จะทำบาปซึ่งแสดงออกเป็นการกระทำที่เป็นบาปอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าสถานะความเป็นคนชอบธรรมที่พระเจ้าประทานให้ผู้เชื่อทุกคนตามที่กล่าวไว้ในโรม 6: 18 ว่า “เมื่อท่านพ้นจากบาปแล้ว ท่านก็ได้กลายเป็นทาสของความชอบธรรม” นั้น ไม่ได้นำไปสู่สภาพนิสัยใหม่และการกระทำ ความประพฤติ หรือแนวทางการดำเนินชีวิตใหม่อย่างชัดเจนในลักษณะเดียวกัน ผู้เชื่อซึ่งมีสถานะเป็นคนชอบธรรมดูจะยังคงมีสภาพนิสัยหรือแนวโน้มที่จะทำบาปซึ่งแสดงออกเป็นการกระทำที่เป็นบาปอยู่นั่นเอง เมื่อเป็นเช่นนี้ เราควรทำอย่างไร
หากพิจารณายากอบ 2: 14 และ 24 ที่ว่า “พี่น้องของข้าพเจ้า แม้ผู้ใดจะว่าตนมีความเชื่อ แต่ไม่มีการกระทำ จะได้ประโยชน์อะไร ความเชื่อจะช่วยผู้นั้นให้รอดได้หรือ” และ “ผู้ใดจะเป็นคนชอบธรรมได้ก็เนื่องด้วยการกระทำและมิใช่ด้วยความเชื่อเพียงอย่างเดียว” เราต้องตระหนักว่าสิ่งที่พระคัมภีร์ต้องการเสนอไม่ใช่ว่าความรอดมาจากการกระทำของเรา แต่เป็นว่าถ้ามีความเชื่อจริง การกระทำต้องแสดงถึงความรอดนั้น หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่าไม่ใช่ว่าเราทำดีเพื่อรอดแต่เรารอดเพื่อจะดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง ดังที่กล่าวไว้ในทิตัส 3: 5–8 ว่า “พระองค์ได้ทรงช่วยเราให้รอด มิใช่ด้วยการกระทำที่ชอบธรรมของเราเอง แต่พระองค์ทรงพระกรุณาชำระให้เรามีใจบังเกิดใหม่ และทรงสร้างเราขึ้นมาใหม่โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระองค์นั้นได้ทรงประทานแก่เราทั้งหลายอย่างบริบูรณ์ โดยพระเยซูคริสต์พระผู้ช่วยให้รอดของเราเพื่อว่าเมื่อเราได้เป็นคนชอบธรรมแล้วโดยพระคุณของพระองค์ เราจะได้เป็นผู้ได้รับมรดกที่มุ่งหวังคือชีวิตนิรันดร์คำนี้เป็นคำสัตย์จริง ข้าพเจ้าปรารถนาให้ท่านเน้นเรื่องเหล่านี้ เพื่อคนทั้งหลายที่เชื่อในพระเจ้าแล้วจะได้อุตส่าห์กระทำการดี การเหล่านี้ดีและเป็นประโยชน์แก่คนทั้งปวง” ฉะนั้นผู้ที่กล่าวว่าตนเองเชื่อในพระเจ้าจึงควร “อุตส่าห์กระทำการดี” (ทิตัส 3: 8) เมื่อพระเจ้าประทานความรอดให้แล้ว ผู้ที่กล่าวว่าตนเองเป็นผู้เชื่อต้อง “อย่าเอาเสรีภาพของท่านเป็นช่องทางที่จะปล่อยตัวไปตามเนื้อหนัง” (กาลาเทีย 5: 13) ทั้งนี้เพื่อดำเนินชีวิตให้เหมาะสมกับสภาพนิสัยและสถานะใหม่ของความเป็นคนชอบธรรมที่พระเจ้าประทานให้ เมื่อพิจารณาที่พระเยซูตรัสว่า “ถ้าแยกจากเราแล้วท่านจะทำสิ่งใดไม่ได้เลย” (ยอห์น 15: 5) และที่เปาโลกล่าว “ข้าพเจ้ากระทำทุกสิ่งได้โดยพระคริสต์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า” (ฟิลิปปี 4: 13) จะเห็นว่าการดำเนินชีวิตใหม่ตามสภาพนิสัยใหม่และสถานะของความเป็นคนชอบธรรมนั้นเป็นไปได้ก็ด้วยการพึ่งพาพระเจ้า ถ้าผู้เชื่อยังคง “ปล่อยตัวไปตามเนื้อหนัง” (กาลาเทีย 5: 13) หรือยังมีสภาพนิสัยหรือแนวโน้มที่จะทำบาปอยู่ จึงควรอธิษฐานขอให้พระเจ้าทรงสอนให้เราเรียนรู้ที่จะพึ่งพาพระเจ้ามากขึ้นเพื่อที่จะดำเนินชีวิตให้เหมาะสมกับสภาพนิสัยและสถานะใหม่ของความเป็นคนชอบธรรมของเรา

ความบาป VS บาปกรรม

เมื่อผู้ใดจะอธิษฐานต้อนรับพระเยซูเข้ามาเป็นพระเจ้าในชีวิต หรืออย่างที่เรียกกันว่ารับเชื่อนั้น สิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องแน่ใจนอกจากความจริงที่ว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระเจ้าองค์เดียวซึ่งตายบนไม้กางเขนเพื่อไถ่เราจากบาปก็คือการที่เราเป็นคนบาป ซึ่งโดยสาระสำคัญไม่ได้หมายความเพียงแค่ว่าเราทำผิดพระบัญญัติของพระเจ้าในข้อต่างๆ แต่รวมถึงการที่เรามีสถานะเป็นคนบาป ทั้งยังมีแนวโน้มตามธรรมชาติที่จะทำบาปอีกด้วย เนื่องจากแนวคิดในเชิงศาสนาของคนไทยมักมีที่มาจากศาสนาพุทธซึ่งเป็นศาสนาประจำชาติ ความคิดเรื่องบาปสำหรับคนไทยส่วนใหญ่โดยเฉพาะที่ยังไม่รู้จักพระเจ้าจึงมักเป็นไปตามแนวศาสนาพุทธซึ่งเรียก “บาป” โดยใช้คำว่า “บาปกรรม” และกรรมหมายถึงการกระทำ บาปกรรมจึงหมายถึงการกระทำที่เป็นบาปเท่านั้น
นอกเหนือจากความคิดพื้นฐานในเรื่องของบาปที่แตกต่างกันดังกล่าวข้างต้นแล้ว บาปกรรมในศาสนาพุทธและความบาปในคริสตศาสนายังมีความแตกต่างหลักอื่นๆ ซึ่งในที่นี้จะกล่าวถึง 3 ประการคือนิยามของบาป นิยามของคนบาป และระดับของบาป บาปในศาสนาพุทธคือสิ่งที่ทำให้จิตใจมีคุณภาพต่ำลง สิ่งที่ทำแล้วเป็นบาปเรียกว่าอกุศลกรรมบถ 10 ได้แก่ 1. ฆ่าสัตว์ 2. ลักทรัพย์ 3. ประพฤติผิดในกาม 4. พูดเท็จ 5. พูดส่อเสียด 6. พูดคำหยาบ 7. พูดเพ้อเจ้อ 8. คิดโลภมาก 9. คิดพยาบาท และ 10. มีความเห็นผิด คนบาปคือผู้ที่กระทำสิ่งเหล่านี้ ผู้ที่ไม่กระทำสิ่งเหล่านี้ถือว่าไม่บาป ดังที่มีคำกล่าวภาษาบาลีว่า “นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต” บาปย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ไม่ทำบาป (ข้อมูลจากวิกิพีเดีย) และศาสนาพุทธยังจัดบาปกรรมซึ่งมีโทษหนักที่สุด เรียกว่า “อนันตริยกรรม” ไว้ 5 ประการ คือ ฆ่าบิดา ฆ่ามารดา ฆ่าพระอรหันต์ ทำให้สงฆ์แตกแยก ทำร้ายพระวรกายพระพุทธเจ้าให้ห้อเลือด แสดงให้เห็นว่าบาปกรรมมีระดับหนักเบาต่างๆ กันไป สำหรับความบาปในคริสตศาสนาคือการไม่เชื่อฟังพระเจ้า สภาพซึ่งเป็นผลจากการไม่เชื่อฟังพระเจ้า และการกระทำซึ่งเป็นผลจากการไม่เชื่อฟังพระเจ้า มนุษย์ทุกคนเป็นคนบาปเพราะเป็นลูกหลานของอาดัมซึ่งเป็นมนุษย์คนแรกและไม่เชื่อฟังพระเจ้า แม้ตามคำสอนของคาทอลิกจะมีบาปที่จัดว่าร้ายแรง 7 ประการ (seven deadly sins) คือ 1. ราคะ 2. ตะกละ 3. โลภะ 4. เกียจคร้าน 5. โทสะ 6. อิจฉา และ 7. โอหัง ในคริสตศาสนา บาปไม่มีระดับมากน้อยต่างกัน ทุกบาปเป็นการทำผิดต่อพระเจ้าทั้งสิ้น แต่ก็มีการแบ่งบาปเป็น 2 ประเภทคือ บาปที่นำไปสู่ความตายและบาปที่ไม่ได้นำไปสู่ความตาย ดังที่ปรากฎใน 1 ยอห์น 5: 17 ว่า “การอธรรมทุกอย่างเป็นบาป แต่บาปที่ไม่ได้นำไปสู่ความตายก็มี” และบาปที่นำไปสู่ความตายนั้นมีอยู่เพียงอย่างเดียวคือการปฏิเสธพระเจ้าตลอดไป
ในการประกาศข่าวประเสริฐ เราควรตระหนักถึงความแตกต่างเหล่านี้ระหว่างความบาปในคริสตศาสนาและบาปกรรมในศาสนาพุทธและถ่ายทอดให้ผู้ที่จะรับเชื่อได้ทราบ เพื่อให้แน่ใจว่าเขามีความเข้าใจที่ถูกต้อง เพราะสิ่งนี้จะนำไปสู่ความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่องของความรอดต่อไป

A righteous sinner?

This was written on 13 December 2008 as a reflection paper handed in weekly for the Christian Doctrines in the Thai Context course at my Bible school.

For all have sinned and fall short of the glory of God. (Romans 3: 23)

At my first Thai church, it was said, with great conviction, that we believers were all righteous! But “We were actually sinners!” confirmed the American pastor at my second church in Thailand, which was an international one. Taking First Timothy 1: 15–16 into consideration, which go: “Here is a trustworthy saying that deserves full acceptance: Christ Jesus came into the world to save sinners—of whom I am the worst. But for that very reason I was shown mercy so that in me, the worst of sinners, Christ Jesus might display his unlimited patience as an example for those who would believe on him and receive eternal life,” where Paul considers himself the worst of sinners, I thought it was more likely that the latter pastor’s was a righteous view, though, admittedly, the former’s did not appear less right.
Discussion of the three aspects of sin last and this Tuesdays helped clarify things for me. Sin can be seen as our acts of transgression, our tendency to break the laws of God, and the sinful status which, as Adam’s descendants, we were all born with. The Thai pastor above must have been contemplating our status as the slaves of righteousness while the international God’s servant would seem to be pondering over our sinful actions and inclinations. Neither proved comprehensively right or wrong.
A note of caution given in the two classes to bear in mind all the three aspects of sin when reading the Scripture was definitely a sound one. The word sin in “Anyone, then, who knows the good he ought to do and doesn’t do it, sins” (James 4: 17), “You, my brothers, were called to be free. But do not use your freedom to indulge the sinful nature; rather, serve one another in love” (Galatians 5: 13), and “You have been set free from sin and have become slaves to righteousness” (Romans 6: 18) possibly refers to the sinful action, tendency, and status, respectively. From the linguistic points of view, this explains why the word sin, at least in English, may be either a count noun when it denotes each transgression, or an uncount noun when it signifies disobedience to God’s will and the condition as a result of this disobedience.

to be on air

อาจารย์ภาวรรณ (ซึ่งจะเกษียณปีนี้) ชวนไปออกรายการวิทยุค่ะ ให้พูดเกี่ยวกับจุฬาฯและเคมบริดจ์ ในหัวข้อที่ว่า "ความเหมือน ความแตกต่าง การประยุกต์ใช้" จะไปอัดเทปบ่ายวันพุธที่จะถึงนี้นะคะ (หลังจากประชุม BBA)

สนุกหละค่ะทีนี้ เรื่องหนึ่งที่อยากพูดคือการที่อยู่ ๆ ภาควิชาของดิฉันก็อยากเปิดวิชาทำนอง English for Profession หรือ English for Tourism ขึ้นมา ต้องการจะเน้น practical subjects ไม่ใช่ academic stuff แล้ว ทั้ง ๆ ที่เราไม่ใช่ vocational school นะคะ ลองไปดู Vice-Chancellor ของ Cambridge (เป็นผู้หญิงเรียนที่ Newnham เหมือนดิฉันค่ะ ;-) พูดข้างล่างนี้นะคะ

ฉันรู้สึกว่าเราต้องเน้น academic stuff ค่ะ เรียนจบอักษรฯ เอกภาษาอังกฤษ ต้องรู้ภาษาอังกฤษดีกว่าคนจบคณะอื่นที่ใช้ภาษาอังกฤษได้สิคะ (เดี๋ยวนี้ ดูเหมือนใคร ๆ ก็เก่ง ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ อย่างเช่นเด็กบัญชีอินเตอร์ที่สอนอยู่นะคะ ชมเสียหน่อย เผื่อว่าจะมาอ่านค่ะ) ระบบเสียง โครงสร้างคำ โครงสร้างประโยค ประวัติความเป็นมาของภาษาอังกฤษ Old English, Middle English, Modern English ควรรู้ให้หมด ถ้าจะสอนแต่เน้นทักษะ เปิดโรงเรียนกวดวิชากันดีกว่าค่ะ

Notes: CAM = Cambridge Alumni Magazine, AR = Alison Richard (University of Cambridge Vice-Chancellor)

CAM: Will the fact that undergraduates are now paying £3,000 a year for tuition change Cambridge?

AR: I anticipate that students and their families will certainly be paying more attention to the quality of their educational experience, and that’s no bad thing. But it won’t reshape the fundamentals of what we do. We’re not in the business of fact-cramming or vocational training. We’re educating students to think for themselves and to think critically.

CAM: So we won’t see courses in Golf Course Management?

AR: Universities do different things, and some focus more on practical skills. Cambridge operates across a broader spectrum and emphasises the value of learning for its own sake as a way of training the mind. How that education is conceived and delivered remains primarily in the hands of our academics – and I must say that the seriousness with which they take this responsibility is truly impressive, even inspiring.
CAM: What you’re saying is effectively parallel to the advice given to prospective students about A-levels on the university website? That Cambridge isn’t disparaging practical subjects, but what it does is the academic stuff.
AR: That’s exactly right. Cambridge is academically rigorous and it’s better that students know that well in advance if they aspire to study here.

อ่านเต็ม ๆ ได้ที่นี่ (หรือที่หน้าห้องทำงานดิฉัน พริ้นท์ไปติดไว้แล้วค่ะ)

market of love

I'm exhausted but have just finished the first draft of a Thai-English translation about a drainage design and flood prevention project. There are some missing words to be filled (who knows eg what ดินสตึก is in English?), and I'll have to read through the 12 pages of texts and another 10 pages of figures and tables tomorrow, which is when it is due.

I had lunch at the Market of Love at Engineering Faculty and received this recipe of love cake on the left and the following quoation this Valentine's Day.

Love is an irresistable desire to be irresistably desired.

Robert Frost

concluding remarks

Thought I'd write a conclusion for the test. It wasn't fun being told what to write about. But having completed this suggested an ability to follow instructions, did it not? As you must have heard many times, before breaking the rules you need to know them well.

Share interesting bits of information

Believe it or not, you can write a PhD thesis on certain five words in a certain language, with the major claim that their semantics and pragmatics seem to support the view of universality of time conceptualisation. For those who find the idea of being a PhD candidate appealing, all you need to do is to appear to be good enough at first. Later on, it is likely you will be made less confindent, or more aware of your (in)ability in the process. To me, at this point, what a PhD project seems to produce best is a humble researcher, which is a good thing.

Describe a class you're taking

It's not a class exactly. It's not what would be called a taught course. Teaching does happen, though, but not in a classroom, but mostly in my supervisor's office and also at PhD seminars and conference talks. What I've been learning is way beyond linguistics.

Offer tips in your area of expertise

Do a PhD only if you want to. 

Don't do a PhD unless you want to.

Share a poem of yours

16 April 

Make it or let it drift

List your goals

Professional: 1. To email chapter 3 to my supervisor on Tuesday. 2. To have a pre-final draft of the whole thesis by the end of February. 3. To submit my thesis on time (ie by 24 April). 4. To be a good teacher. Personal: 1. To go back to Thailand for good by September. 2. To make each present moment a happy one. 3. To be helpful, loving and caring. 4. To follow this quote from the musical Fame: Two things make life worth living: to love and to work.

Post a quote du jour

I believe that two people are connected at the heart, and it doesn't matter what you do, or who you are or where you live; there are no boundaries or barriers if two people are destined to be together. -- Julia Roberts

snippets of nuts

This blog is still a test as I've given in to convenience and created another MSN space by the name of snippets of nuts at http://spaces.msn.com/members/js262/. Convenience refers to, e.g. how I can add and drag and drop modules in my space at will without having to try to decipher html. What kind of peanut butter do you like? Crunchy or smooth? Once I asked this around, and if you said you liked it smooth, I would say you prefer to have it easy in your life. Now perhaps this has to change because I'm the crunchy peanut butter lover. [If you've known me long enough, you might have been asked similar sorts of questions, e.g. would you like youself and your boy/girlfriend to be salt or pepper? would you like to be Pochahontas or Jasmine (for a girl)? would you like to be James Smith or Aladdin (for a boy)?]

I need more space

Running out of space at http://spaces.msn.com/members/jiranthara/, I'm thinking of moving here soon. I've heard that when a guy wanted to dump you but still hadn't figured out quite what to say, he'd say, I need more space. I've also heard of this quotaion of Roseanne Barr's: My husband said he needed more space. So I locked him outside. (It was actually on the cover of a book of marriage quotations I thought I'd buy for a high-school friend as her wedding gift. But I finally decided that I should know better and settled with an a lot more traditional gift for such an ocassion (a towel set). She and I weren't that close. I bought it for myself, though, but am not sure if I can locate it on my book shelf back home.) While looking up the Internet to find the exact wording of the quote, I stumbled on this one by Rita Rudner: I love being married. It's so great to find that one special person you want to annoy for the rest of your life. It's definitely my favourite in this category!