The Wet: a forwarded email from a student

เรื่องมีอยู่ว่า ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปมหา'ลัย มีแหม่มฝรั่งอยู่คน เป็นนักท่องเที่ยวแบ็คแพ็ค เดินเข้ามาถามผมว่า

"Execute me. How can I go to the wet?"

"Hmm? What wet?"

"No. I mean the place."

สถานที่ ... แล้วสถานที่ไหนเปียกวะ?

"Pub?" ชื่อผับหรือเปล่าหว่า

"No."

"You mean ... WEST?"

"No, I said THE WET not THE WEST!"

"So what would you do on the wet?" จากนั้นแหม่มจึงหยิบแผนที่มาให้ดู

"I'll like to go this place. It's said there's near the wet." เธอชี้ไปที่ ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งผมอ่านไม่รู้เรื่อง เพราะแผนที่มันบอกเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งบอกชื่อสถานที่เป็นภาษาคาราโอเกะ แถมลายมือสุดยอดด้วยมันอ่านยากโคตร ๆ ขมวดตีลังกาได้ตั้งหลายตลบ

"Do you know how could I go to this place?"

"..."

เดินถนนสายนี้มา5-6ปี ยังไม่เคยรู้จักเลยว่าเดอะว้งเดอะเว้ดอยู่ที่ไหน สงสัยแหม่มจะมาผิดที่ซะแล้วล่ะมั้ง น่าสงสาร สวยซะเปล่า แต่ดันเมาควันพิษในเมืองไทยซะงั้น

ทันใดนั้น จู่ ๆ สายตาผมก็เหลือบไปมองป้ายจากข้างหลังแหม่ม ซึ่งอยู่อีกฟากของถนน

"จะบ้าตาย..."

สรุป ผมโง่หรือว่าฝรั่งโง่กันแน่เนี่ย